Woensdag was het zover , om half 11 moest ik me melden bij de dagbehandeling voor de Ganglion in mijn hand.
Samen met mijn zuster liep ik dapper door de hal van het ziekenhuis.
We waren bijna 20 minuten te vroeg,en in mijn hoofd had ik al een vlucht senario gepland .
Ik meld mij aan en de zuster zegt gaat u maar zitten ,u wordt zo geroepen.
mijn achterwerk had de stoel nog niet geraakt en daar hoorde ik , hallo mervr. Bury u mag mij volgen.
Slik ,dat is wel heel snel ik ben toch 20 minuten te vroeg.... , ik kijk paniekerig naar mijn zus en zij lacht mij bemoedigend toe , tot zo he.
Ik strompel achter de zuster aan en de deur gaat open, ik zie 5 personen klaar staan , slik de ene geeft me een hand en zegt gaat u daar maar zitten , de chirurg geeft me een hand en zegt , nou laat maar eens zien die hand. nou die heeft u nu vast meneer AUW.
Oh ja ik voel het , nou eens even kijken ,
hhmmm kwa diepte kan het wel hoor met alleen een hand verdoving. dat gaat net.
Dus ik zeg nou oke dan.
één van de zusters komt naast me staat en pakt mijn andere arm vastt , en een andere steunt op de arm die behandeld moet worden.(waaschijnlijk waren ze er op voorbereid dat je je arm weg trekt bij het zien van de verdoving hehehe).
Als het pijn doet mag u rustig in mijn hand knijpen hoor mevr. Bury tis namelijk een nare prik.
WWhhaaaa ,ja nou snap ik waarom ze je van alle kanten vasthouden !
Die verdoving deed echt wel zeer!
en ik ben al geen naalden held.
affijn , de verdoving gehad en de chirurg vraagd tijdens het maken van de incissie : voelt u dit ? Duhhh als ik het wel gevoelt had , dan had dit mooi pijn gedaan! maar nee , ik voelde het gelukig niet .maar toe ze eenmaal de boel los begonnen te halen werd het een heel ander verhaal.
Jeetje , auw , ik riep : dit voel ik hoor en het doet zeer.
Weet u het zeker dat het niet de druk is wat u voelt?
Nee Auwwauwau het doet echt pijn.
Ojee, even bij verdoven hoor, zuchttttt en weer die naald!!
oke om een lang verhaal kort te maken, bij elke handling moest er bij verdoofd worden.achteraf gezien was het toch beter geweest mijn hele arm te verdoven , maarja ,dat was nu te laat.
geloof me als ik zeg dat een half uur heellllllllllll langggg duurt op deze manier hoor.
Na het hechten mocht ik meteen naar huis.en u arm 3 dagen helemaal NIET gebruiken hoor mevr, anders kan de hechting loslaten.
Met de schrik nog in mijn lijf verliet ik de operatie kamer.
Zusje lief had me niet verlaten en zat nog op de stoel in de wacht kamer op mij te wachten, en ik liep met knikkende knieen achter mijn zusje aan.
ze hielp me met het maken van een afspraak om de hechtingen te verwijderen, en zei kom , ik trakteer je op een lekkere cappacino voordat ik je thuis breng.
tijdens het drinken van mijn koffie begon langzaam de verdoving uit te werken.
ik zei , breng me maar naar huis want het begint goed pijn te doen.
thuis Hielp Joey mij mijn jogging broek aan te trekken en toen ben ik lekker in bed gekropen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)

Geen opmerkingen:
Een reactie posten