Na Precies 15 maanden
En dan is het gedaan met de mega overbeet zoals je die hierbven ziet!!!!
Ik wil graag iedereen bedanken voor de lieve kaartjes ,smsjes en emailtjes en telefoontjes die ik ontvangen heb met lieve woordjes van steun en medeleven echt fantastisch dit betekent echt veel voor me.
Ik wil Gien en Cynthia nog even bedanken voor het organiseren van ‘ mijn voorlopige laatste avondmaal’ drie dagen geleden .
Ik heb me echt heel erg vermaakt , ontzettend gelachen en heerlijk gegeten.
THX MEIDEN.
Daarnaast wil ik ook Lau nog even bedanken voor alle hulp en medeleven en de prachtige laarzen die ik overigens gewoon aandoe onder mijn jogging broek
Ik hoef maar een probleempje te hebben en hij is er altijd om een helpende hand te bieden. Bedankt Lau.
Zoals mijn Chirurg afgelopen maandag al eerder tegen me zei: Wij gaan samen een groot avontuur aan (al is dat avontuur voor hem wat minder pijnlijk en ongemakkelijk dan voor mij ).
Maar hij heeft gelijk , het word een groot avontuur , en die gaan we met zoveel mogelijk humor proberen te beleven.
Wel even grappig om te vertellen :
Ik moest afgelopen vrijdag bellen naar het ziekenhuis om te vragen hoelaat ik me moest melden aankomende maandag.
Dus vrijdag om tien voor vijf belde Gientje mij .
Hoelaat wordt je geopereerd? Euhhhh , Chips…….. ik ben gewoon vergeten te bellen tussen 14 en 15 uur hahahaha.
Dus ik helemaal in paniek naar huis bellen naar joey om het nummer van het ziekenhuis te vragen.
Affijn om een lang verhaal kort te maken: Er was gelukkig nog iemand aanwezig om me te vertellen hoe laat ik er moet zijn.
Pfff het zal je toch gebeuren.
Hoe ziet mijn dag eruit vandaag .
Nog ff goed
Mijn moeder is inmiddels ook al in Amsterdam en gesetteld voor de aankomende week.
Gientje wil straks nog even een kleine foto sessie van mij houden van Before .
Martine en Andre komen nog even op de koffie om mij in oude staat te bekijken .
En dan zijn er weer een aantal uren om , tik tik tik en de klok tikt door.
De knoop in mijn maag zit er nu al continue en ik heb zo’n zin om een pakje peuken weg te paffen (of zelfs twee pakjes) .
Maar nee , ik doe het niet anders wordt ik straks beroerd wakker uit mijn narcose en moeten spugen met je kaken op elkaar lijkt me geen prettige ervaring.
Ik heb net mijn tas ingepakt voor het het verblijf in het ziekenhuis , de soepies en shakes liggen klaar , leuke gekleurde rietjes gekocht nou ik ben er klaar voor.
Morgen ochtend om half acht stappen we in de auto en brengt Arthur me naar het ziekenhuis .
Gientje zal mijn blog bijwerken zolang ik zelf niet in staat ben om dit zelf te doen en zal jullie op de hoogte houden hoe het allemaal is verlopen .(en uiteraard met foto’s hahaha).
Daarnaast is Arthur is uiteraard ook gewoon telefonisch te bereiken.
Goed dit was het dan weer voor nu , er is inmiddels weer een uur verstreken.
Tot over een paar dagen allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten